De geur van tabak

‘Meisjes zoeken in hun relaties hun vader’. Dat vond ik altijd zo’n stomme uitspraak. Nu zou dat op zich al een aanwijzing zijn geweest; Als ik iets stom vind, heb ik er meestal nog iets uit te zoeken. Deze week kreeg ik er een inzicht bij. Ik had het over roken, Hoe normaal dat vroeger was. Dat mijn vader rookte. Dat ik als kind altijd naar de sigarenwinkel ging om sigaretten voor hem te kopen. Dat alle mannen in mijn leven rookten. Net als mijn vader. Toeval?Ik had de link nog nooit gelegd, maar vandaag viel er ineens een kwartje.

Eigenlijk heb ik niet zoveel relaties gehad. Buiten de verliefdheden uit mijn jonge jaren, kom ik tot vier. En die rookten dus alle vier. De eerste had altijd een pakje shag in zijn borstzak. Ik weet nog precies hoe heerlijk het voelde om tegen hem aan te zitten, met mijn hoofd op zijn schouder en de geur van tabak.De tweede rookte sigaretten. Ik hoor nog het kloppen van de sigaret op zijn hand; het ritueel dat vooraf ging aan het aansteken. Een vertrouwd gebaar, dat ik zo goed kende.De derde was uit te tekenen met een peuk tussen de lippen. Leunend tegen een muur, klussend op een ladder of zittend op de rand van het bed. Onweerstaanbaar was hij. Mijn grote liefde. Toen de vierde man in beeld kwam, rookte ik zelf al lang niet meer. Ik vond rook en sigaretten inmiddels stinken. Maar dat maakte me met hem niets meer uit. Ik wou gewoon dichtbij hem zijn.Ik ben een beelddenker. Ik herinner me dingen in plaatjes.

Maar vanmiddag herinnerde ik me ineens de geur van tabak; en in plaats van in mijn hoofd, herinnerde ik het nu met mijn lichaam. Alsof ik terug schoot in de tijd, herbeleefde ik hoe ik altijd op schoot mocht bij mijn vader als hij na het werk in zijn stoel ging zitten. Mijn hoofd op het pakje North State in de borstzak van zijn blauwe velours vest. Ik rook de tabak. Ik voelde de warmte, de geborgenheid, de liefde. En als bij donderslag besefte ik: Ik was een vaderskindje!!! Dat was ik oprecht vergeten.

Na de plotselinge dood van mijn vader, bleef ik alleen achter met mijn moeder. Met haar heb ik daarna een hele hechte band opgebouwd. Mijn moeder en ik waren twee handen op een buik. Dat is wat ik heb onthouden. Maar daarvoor was ik ook een vaderskind!! Ik kan niet beschrijven wat een rijkdom het is om dat weer te voelen. Het zingt in mij, het jubelt. Het is alsof ik een stukje van mezelf terug heb gevonden.Langzaamaan komt er ruimte in mijn leven voor nummer 5. Zou zomaar een niet-roker kunnen zijn….

Met liefde Kitty