De grapjas

De grapjas

'Ik weet wel dat het niet helpt, maar ik kan er niet altijd wat aoen!' Hij kijkt me schuldbewust en met een open blik aan, rode blosjes op zijn wangen.
We hebben een gesprek over de rol die je speelt in de groep en welke effect die heeft op het geheel. Toen ik vroeg wie er een grote rol speelt in de klas en daar wat over durfde te vertellen ging zijn vinger omhoog en vertelde hij met trots dat hij de grapjas van de klas is.
De rest van de klas is stil. 'Soms maak ik gewoon een klein grapje en voor ik het weet is iedereen weer druk en aan het praten!' Een van de meiden kijkt hem recht aan en zegt: 'Soms is het best grappig hoor, maar er zijn ook momenten dat ik me dan heel erg vervelend voel, omdat ik me dan niet meer kan concentreren.' Een ander vult aan: 'Soms is het een beetje too much zeg maar.'
Weer is het stil. Hij kijkt ze aan. Nog steeds een zachte gelaatsuitdrukking. Hij kan deze feedback zo goed ontvangen, is geraakt maar nog steeds in verbinding. Hij neemt echt aan wat er wordt gezegd. 'Ik zie dat je ze hoort en dat je erover na aan het denken bent. Zou je er wat over willen zeggen?'
'Nou, ik wist niet dat anderen er last van kunnen hebben..., maar dat vind ik wel heel erg eigenlijk.' De energie in de ruimte verandert, er ontstaat een soort opluchting. Een van de meiden neemt het over, glimlacht en zegt: 'Maar dan weet je het nu toch!'
Het blijft wonderlijk hoeveel effect het uitspreken van je eigen aandeel heeft. Het 'nemen van je daderschap' zorgt voor lucht en ruimte om een nieuwe keuze te maken. In dit geval, iets minder de clown uit hoeven hangen. En daar heeft de hele klas profijt van!

Met liefde, Maartje

Met liefde Maartje