Een onderwijsopstelling, wat heb je eraan?

Een onderwijsopstelling, wat heb je eraan?

‘Twee meiden in mijn klas hebben vaak ruzie en dat heeft een negatief effect op de klas. Ik weet niet hoe ik dit kan veranderen.’
Ik vraag naar een aantal feiten over de situatie. Als die helder is mag de leerkracht die de vraag inbrengt representanten kiezen. We zijn met meerdere collega’s bij elkaar. De vraagsteller kiest collega's die de meiden, zichzelf en de ouders zullen vertegenwoordigen in de opstelling. Vervolgens mag zij alle representanten een plek geven in de ruimte en gaat de opstelling van start.

Ik vraag de representanten naar hoe ze zich voelen op die plek.
‘Ze zeggen precies wat ze in de klas ook zeggen!’, is de reactie van de vraagsteller. ‘Dit is hoe ik me voel in deze situatie.’ Een collega van de vraagsteller zit erbij en heeft de meiden ook in de klas gehad. De herkenning spat van haar gezicht af.

Tijdens de opstelling wordt de dynamiek tussen de meiden zichtbaar, de invloed van ouders op de situatie en onderzoeken we de plek en houding van de leerkracht. Er lijkt veel focus te zijn op de ruzies en minder op de meiden zelf als mens! Als de leerkracht haar aandacht op de meiden richt, op verbinding maken, komen beiden tot rust.

We bespreken de opstelling na en maken een vertaling naar de klas. De vraagsteller geeft aan dat ze voelt dat de ruzies inderdaad groter zijn geworden dan de meiden zelf en ze formuleert een voornemen voor de aanpak in de klas.
Ik spreek haar een paar weken later. Er is wat meer rust, maar bovenal is er inzicht ontstaan in het eigen handelen, waardoor het lukt om anders met de situatie om te gaan.

Een opstelling is géén quick-fix, maar wél een methodiek om zichtbaar te maken wat je normaal niet ziet. En het helpt, geeft verlichting en inzichten in de situatie waarin je vast zit en jezelf. Doordat je voelt wat er nodig is, lukt het om een andere houding of plek aan te nemen, waardoor de situatie waarin je vast zit ook verandert.

Met liefde, Maartje