Er is altijd meer!

Vanuit een verlangen om nog meer te mogen zakken en te verbinden met mezelf ben ik deze week begonnen aan de Spirituele leerweg. Het was best even wennen om mijn plek te vinden als deelnemer in een omgeving waar ik normaal gesproken de docent ben. Ik wilde graag laten zien dat ik gewoon deelnemer kon zijn. Aan het eind van dag merkte ik dat ik daar zo mijn best voor deed, dat ik mezelf bijna een beetje buiten de groep hield. Zo zelf creërend wat ik juist wilde voorkomen.

Dat goed willen doen, geen fouten maken, dat bleek wel het thema van deze eerste twee dagen.
In een opstelling zag ik hoe ik al heel jong heb geleerd dat mijn open kwetsbare kant werd afgewezen en mijn knappe kokette kant werd goedgekeurd. Als ik het allemaal wist werd ik geprezen, als ik het allemaal niet zo goed wist werd ik weggemoffeld.

In een inquery over openheid en nieuwsgierigheid zakte ik daar nog een laag dieper in. We werkten met herhalende vragen:
“Wat is er goed aan om niet nieuwsgierig en open te zijn?”
Dan wordt ik niet uitgelachen
“Wat is er goed aan om niet nieuwsgierig en open te zijn?”
Als ik alles al weet dan vinden ze me knap
“Wat is er goed aan om niet nieuwsgierig en open te zijn?”
Dan voel ik me sterk en groot, dan zien ze niet hoe klein ik ben

“Wat is er goed aan nieuwsgierig en open zijn?"
Daar word ik blij van. Dan mag ik uitproberen, vallen, opstaan, leren!
“Wat is er goed aan nieuwsgierig en open zijn?”
Dan is er meer verbinding tussen mij en de anderen
“Wat is er goed aan nieuwsgierig en open zijn?”
Dan ben ik niet bang om het fout te doen.

“Hoe is nieuwsgierigheid en openheid nu voor je?”
Ik kreeg een beeld van veel en open ruimte. Openheid riep iets op van Frisse lucht; Frisse lucht werd Friese lucht en ik werd overvallen door een verlangen naar een vaderland waar ik nooit heb gewoond.

Ik voelde het verlangen van mijn moeder. Zag hoe zij als jonge onbevangen vrouw uit Friesland in de grote stad terecht kwam. Waar alles nieuw en anders was en waar ze werd uitgelachen om haar naam en haar accent en waar vragen stellen liet zien hoe onwetend ze was.
En om mij te beschermen tegen wat haar is overkomen, is de boodschap geweest: Doe maar niet! Geen risico nemen! Geen vragen stellen! Wat knap dat jij alles al weet!

Er verscheen een beeld van de groene weilanden van het Friese land; een oneindige open vlakte met gras zover het oog kan rijken. En dan, aan de horizon, zie je bruine en witte driehoekjes. Het zijn de zeilen van de skutsjes op het meer. Want al lijkt het dat er alleen maar gras is, er is ook water. Grote meren en brede vaarten waarop de boten door het landschap zeilen.
Ten diepste houd ik zo van open en nieuwsgierig. Er is altijd meer!

Met liefde, Kitty