Magie in het onderwijs

Tijdens Blok 2 van ‘Systemisch werken in de onderwijspraktijk’, opleiding bij Welopstellingen, werkten Maartje en ik afgelopen week met de groep rond de ‘Magische plek’. Waar kom je vandaan? Welke plek had je daar, onbewust gekozen om vanuit jouw kinderlijke, (‘magische’) liefde iets te fiksen, te herstellen voor het hele systeem, je gezin van herkomst? En wat deed je daar?

De magische taken, ze zien eruit alsof je dit van nature doet. De talenten waardoor je je goed voelt, die je makkelijk, bijna automatisch afgaan. Vanzelfsprekend je aanpassen of verantwoordelijk voelen, de leiding nemen of juist volgzaam zijn. Rekening met anderen houden, hun belang hoger plaatsen dan dat van jezelf, je pijnlijke en confronterende emoties weghouden of juist zoveel mogelijk lawaai maken… dat wat je deed vanuit die magische, kinderlijke liefde van waaruit je onbewust als kind geloofde doe je in allerlei situaties en relaties telkens weer. Je kunt je zelfs schuldig voelen als je het niet doet. Want; als ik dít doe dan komt het goed!

Maar er zit ook een pijnlijke kant aan. Want al komt vanuit liefde… het heeft een prijs. Van verlies, missen, veronachtzamen van wat jij zelf nodig had en hebt: het voelen van je eigen behoeften, het ontwikkelen van je essentiële kwaliteiten, het zorgen voor jezélf en het aandacht en liefde krijgen voor wie je echt bent; voorbij wat je voor het systeem doet.

Daarom doen we veel ervaringswerkvormen in iedere tweedaagse. Je leert daardoor concreet hoe je met de systemische wetmatigheden kunt werken in team of klas, maar ervaart zelf ook wat het effect in jouzelf is. Zodat je weet of je een veilige bedding kan bieden aan hen met wie je werkt. Zodat je óók als je geraakt wordt in je eigen geschiedenis, je toch kan doen wat dienend is aan het proces (en jezelf!) in plaats van in je automatische magische taak te schieten.

Zo hebben we ons in de afgelopen tweedaagse ‘Systemisch voorgesteld’ om op die manier te werken aan de wetmatigheid ‘Binding’. We sloten onszelf én elkaar in met wat en wie daarbij horen. Ook ik vertel dan in de kring wie ik ben aan de hand van de systemen die bij me horen. En ja, dan kom ik ook de plek van mijn jong overleden zusje tegen, tussen mij en mijn broertjes in. De lege plek op iedere foto van ‘daarna’. We horen er allevier bij én ik ja hoor, daar zijn de vochtige ogen als ik zowel haar als mijn broertjes noem. En in mijn rol als opleider/begeleider kan ik het een plaats geven. De emoties hoeven niet meer weg om iedereen een ongemakkelijk gevoel te besparen. Sterker nog; wat wij als begeleiders welkom kunnen heten in onszelf, maakt het ook voor deelnemers opener en veiliger. Die 'helende beweging' had ik zonder systemische opleidingen (en de begeleiding daarbij) niet op deze manier gekund; mijn basis als begeleider en opleider.

We hebben met de groep een dragend en waarachtig fundament gelegd voor hún helende beweging en (Blok 3:) Begeleiderschap. Ik kijk ernaar uit!

Met liefde, Ilja