Onaangetast

Onaangetast

Ze kan niet anders
De liefde
In het donkerste hoekje
Op de eenzaamste plekken
Probeert ze door te breken
Als ze er niet in kan, dan schijnt ze er omheen
Geduldig wachtend tot ze een gaatje vindt
Om haar licht te laten schijnen

Als er maar even weer gelachen wordt
Als er maar even weer doorvoeld wordt
Als maar even de verharding weer ontdooid wordt
Als maar even de schoonheid weer gezien wordt
Komt ze tevoorschijn

De liefde
Onaangetast
Puur
Waarachtig
Eeuwig
Altijd

Ze kan niet anders
Ze brengt compassie in de pijn
Ze brengt humor als het te gewichtig wordt
Ze opent gebroken harten naar nog diepere liefde
Ze laat je deemoedig buigen als je jezelf te groot gemaakt had
Ze vangt je op als je gevallen bent
Ze kan niet anders, de liefde

Eindeloos geduldig
Beschikbaar als je haar zoekt
Zo slijpt ze jouw ruwe diamant
Langs hobbelige paden tot een stralend licht zichzelf herkennend in liefde

Met liefde Evelien