We moeten zoveel

‘Hij zit altijd naar buiten te kijken of hij dwaalt af en het lukt me niet om zijn aandacht te vangen’ zegt de meester waarmee ik in gesprek ben. Ik zie de ontreddering en frustratie in zijn ogen. ‘Heb je hem al eens gevraagd wat daar te zien is?’ vraag ik. Het is stil. ‘Nee, ik heb hem alleen verteld dat ik wil dat hij naar het bord kijkt en dat hij meedoet met de les’. ‘

En heb je misschien al eens gevraagd aan hem hoe het met hem gaat?’ ‘Nee, eigenlijk ook nog niet, ik heb geen tijd voor gesprekjes, we moeten zoveel lessen geven, dat krijg ik al bijna niet af op een dag’.

Herkenbaar?

We ‘moeten’ zoveel op een dag, dat we nog wel eens vergeten om echt even bij een leerling stil te staan. We vragen ons vaak niet af, wat er achter het gedrag schuil gaat. Veel vaker storen we ons wel aan het gedrag en proberen we het om te buigen door de ander opdrachten te geven, zonder dat we ons echt afvragen of die opdrachten ook passen bij de ontvanger.

Natuurlijk is het belangrijk dat kinderen opletten in de klas. Maar over het algemeen hebben ze een hele goede reden als het ze niet lukt. Het kan helpend zijn om jezelf en de groep eens van een afstandje te bekijken. Wat doe ik in deze klas, welke signalen zend ik uit? Hoe reageren de leerlingen hier op? Hoe is de relatie met die ene leerling die steeds niet luistert of afdwaalt? Zou ik daar nog meer in kunnen investeren? Welke oordelen heb ik over het gedrag, de leerling zelf, of zijn ouders waardoor de verbinding moeilijk tot stand komt?

Het zijn niet de makkelijkste vragen, maar de zoektocht naar de antwoorden levert wel meer op dan doen wat je altijd deed. Want dan weet je zeker dat je krijgt wat je altijd kreeg.

Met liefde, Maartje